ความดีไม่มีวันตาย แต่ความตายนั้นแน่นอน
เจริญพรญาติโยมผู้อ่านทุกท่าน สวัสดีปีใหม่ พุทธศักราช 2566 ก้าวเข้าสู่ปีใหม่อีกปีหนึ่งที่เราทุกคนก็หวังว่าจะมีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นในชีวิตของเราทุกคน อาตมาขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย บารมีแห่งหลวงพ่อพระพุทธเมตตาประทานพร พระพุทธไตรโลกนาถโอภาสนฤมิตร พระเดชพระคุณพระมงคลสิทธิการ หลวงพ่อพูล อตฺตรกฺโข ท้าวเวสสุวรรณ กุเวรมหาราช เทวดานพเคราะห์ทั้งเก้าพระองค์ เป็นต้น ได้โปรดอำนวยพรแก่ทุกท่านให้มีความสุขความเจริญ มีเงินทองไหลมาเทมานะชาลีติ มีสุขภาพร่างกายและจิตใจที่แข็งแรงสมบูรณ์ ตลอดปีใหม่ที่มาถึงแล้วนี้ ทุกท่านเทอญ
เมื่อคืนส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ที่ผ่านมา อาตมาก็ได้ร่วมมือกับสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ จัดพิธีสวดบูชาเทวดานพเคราะห์ และสวดมนต์ข้ามปี ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ณ พุทธมณฑล ถือเป็นการส่งท้านปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ด้วยวิถีไทยวิถีพุทธ เสริมสิริมงคลในการเริ่มต้นชีวิตใหม่ ในปีใหม่ และเป็นการถวายพระพรแด่สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าพัชรกิติยาภา นเรนทิราเทพยวดี กรมหลวงราชสาริณีสิริพัชร มหาวัชรราชธิดา ให้ทรงหายจากอาการพระประชวร เป็นการส่งใจไปด้วยกัน บัดนี้เราได้เริ่มต้นปีใหม่แล้ว อาตมาก็จะได้แสดงธรรมผ่านตัวหนังสือเพื่อเป็นข้อคิดสะกิดใจแก่ท่านทั้งหลายในการจะเริ่มต้นปีใหม่ไปด้วยกัน
อันความดีนั้น ไม่มีวันตาย แต่ความตาย นั้นแน่นอน คนเราเกิดมาก็ย่อมต้องตายในวันใดวันหนึ่ง โดยไม่มีใครรู้ว่าจะตายเมื่อใด เมื่อเรารู้ดังนี้แล้ว อะไรที่เป็นบุญ เป็นสิริมงคล เป็นความดี ก็ควรจะรีบทำเสียอย่าให้สายเกินไป เพราะเมื่อลาลับโลกนี้ไปแล้ว ก็ย่อมไม่มีโอกาสจะแก้ตัวได้ นอกจากเป็นไปตามอำนาจของกรรมที่นำพาไปเท่านั้น ถึงจะบอกว่าสายเกินไป ก็ไม่มีทางจะกลับมาแก้ไขได้แล้ว
สิ่งเดียวที่ยังเหลืออยู่ คือ ความดีความชั่วที่ได้ทำมา จะยังคงอยู่บนโลกนี้สืบไป แม้เงินทองกองพะเนินก็ย่อมผองถ่ายไปยังบุคคลอื่น มีแต่ความดีความชั่วเท่านั้นที่จะยังอยู่
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส นักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ ได้แต่งบทประพันธ์อันทรงคุณค่าที่เชื่อว่าทุกคนน่าจะจำได้ขึ้นใจ คือ
พฤษภกาสรอีกกุญชรอันปลดปลง โททนต์เสน่งคงสำคัญหมายในกายมี นรชาติวางวายมลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตทั่วแต่ชั่วดีประดับไว้ในโลกา
วัว ควาย และช้างนั้น เมื่อตายลง เราก็ยังเอาเขา เอางาไปใช้ประโยชน์ได้ เพราะเป็นสิ่งที่ยังคงเหลืออยู่ ยิ่งงาช้างนี่กลายเป็นของมีค่าขึ้นมาทีเดียว แต่มนุษย์เรานั้น ตายไปแล้วจะเหลืออะไร เอาไปฝัง เอาไปเผา มันก็หมดค่าหมดประโยชน์ กลายเป็นปุ๋ยเป็นเถ้าธุลี สิ่งเดียวที่ยังอยู่ก็คือ “ชั่ว-ดี” ที่จะประดับไว้ในโลกาให้คนได้จดจำ
ชีวิตขององค์ผู้ประพันธ์นั้นก็เช่นกัน พระองค์ได้สิ้นพระชนม์ไปนานแล้ว แต่ทุกวันนี้ผลงานอันทรงคุณค่าของพระองค์ก็ยังคงอยู่ เป็นผลงานชั้นครูให้แก่นักเรียนนักศึกษามาจนถึงปัจจุบันนี้ อันนี้คือความดีงามที่ยังยืนยงทุกวันนี้ที่วัดพระเชตุพนซึ่งพระองค์เคยประทับอยู่ ก็ยังมีการจัดงานรำลึกกันอยู่ทุกปี จนเดี๋ยวนี้เป็นงานใหญ่ มีนักเรียนไปแข่งขันอะไรต่าง ๆ มากมาย
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราก็เช่นเดียวกัน พระองค์เป็นมหาบุรุษที่ไม่พ้นกฎแห่งชีวิต ต้องปรินิพพานไป พระบรมสรีระเขาก็อัญเชิญไปถวายพระเพลิงเหลือเพียงพระบรมสารีริกธาตุให้เราได้สักการบูชา แต่ผ่านไปสองพันห้าร้อยปี พระธรรมคำสั่งสอนของพระองค์ก็ยังคงอยู่ ยังคงได้รับการสืบทอดไม่ขาดตอนทั่วทุกมุมโลก จนถึงทุกวันนี้แทบทุกทวีปมีวัด มีพระสงฆ์ มีผู้เข้ามาศึกษาเรียนรู้พระธรรม ไม่ว่าจะเป็นชาวพุทธ หรือศาสนิกชนอื่นที่มีความสนใจ อยากจะนำหลักพระพุทธศาสนาไปประยุกต์ใช้ในชีวิต ก็สามารถทำได้ พระพุทธเจ้ามิได้จากไปไหนเลย สิ่งที่ยังคงอยู่คือพระธรรมอันดีงามเหล่านี้
ที่นครปฐม จากวัดไผ่ล้อมนั้น เมื่อมองไปหลังวัดก็จะเห็นพระปฐมเจดีย์สูงเด่นเป็นสง่า พระปฐมเจดีย์องค์นี้ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว พระสยามเทวมหามกุฎวิทยามหาราช ทรงให้สร้างขึ้นครอบพระเจดีย์สมัยทวารวดี ทรงมีพระวิริยะอุตสาหะช่วยก่ออิฐติดกระเบื้องด้วย ทุกวันนี้พระปฐมเจดีย์ก็เป็นศรีสง่าแห่งเมืองนครปฐม เป็นเครื่องหมายแห่งพระราชศรัทธาที่ยังคงอยู่ถึงปัจจุบัน
ครั้งรัชกาลที่แล้ว เราได้สัมผัสรับรู้ถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ในด้านต่าง ๆ จำนวนมาก เกินจะอธิบายได้ด้วยถ้อยคำอันสั้น แม้พระองค์จะสวรรคตไปแล้ว แต่สิ่งต่าง ๆ ที่ทรงริเริ่มไว้ก็ยังคงอยู่ และเราก็ยังคงได้รับประโยชน์จากสิ่งเหล่านั้นอยู่เสมอ ทั้งทางตรง และทางอ้อม
พระเดชพระคุณหลวงพ่อพูล อตฺตรกฺโข ท่านเป็นพระที่พูดน้อย แต่ทำมาก ท่านทำให้วัดไผ่ล้อม จากวัดเล็ก ๆ กลายเป็นวัดที่มั่นคง มีชื่อเสียง เป็นที่พึ่งของญาติโยมทั้งใกล้ไกล ท่านมรณภาพไปนานหลายปีแล้ว แต่ความดีงามของพระเดชพระคุณท่านยังคงอยู่ รากฐานที่ท่านได้วางไว้ให้แก่วัดไผ่ล้อมก็ยังคงอยู่ เหมือนรอยเท้าผู้บุกเบิกที่นำทางอาตมาในการปกครองวัดไผ่ล้อมมาจนถึงทุกวันนี้
อีกท่านที่จะไม่กล่าวถึงไม่ได้ ก็คือโยมแม่บุญส่ง สุนทรสุวรรณ โยมแม่บุญส่งนั้นท่านเป็นแค่สตรีตัวเล็ก ๆ ที่ต้องสูญเสียสามีไปก่อนเวลาอันควร แต่ก็เลี้ยงลูก ๆ ของท่านจนเติบโตขึ้นมาเป็นคนที่มีงานมีการทำ มีอาชีพสุจริต มีจริยธรรม ด้วยความรัก ความเมตตากรุณา แม้ท่านจะจากลูกไปแล้ว แต่ความดีงามของท่านยังคงอยู่ ยังอยู่ในตัวของลูก ๆ ทุกคน ยังอยู่ในหัวใจของอาตมา
จะเห็นได้ว่า ความดีงามของมนุษย์นั้นไม่มีวันตาย แม้ผู้นั้นจะได้ตายไปแล้ว ความดีงามที่ถูกจดจำทำให้บุคคลนั้นไม่ตายไปจากโลกนี้อย่างถาวร เพราะสิ่งที่ได้ทำไว้ยังคงอยู่ ยังอยู่ในความทรงจำของผู้ยังอยู่ อาจจะยังอยู่ไปหลายชั่วอายุคน ดังนั้น คนเราเมื่อยังมีชีวิตอยู่ แม้ความดีเพียงเล็กน้อยก็ควรทำ เพราะนั่นคือสิ่งเดียวที่จะยังคงอยู่แม้สิ้นลมไปแล้ว และก็เป็นสิ่งเดียวอีกเช่นกันที่จะเป็นเสบียงไว้ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า ความดีจะใหญ่จะน้อยนั้นอยู่ที่ใจ แม้ความดีที่ทำจะเป็นสิ่งเล็กน้อย มิได้ใหญ่โตอะไรมากมาย แต่มันก็ยิ่งใหญ่เสมอหากเราตั้งใจทำ เต็มใจทำนี่แหละคืออริยทรัพย์
ขอให้ทุกท่านจงมีอริยทรัพย์เช่นนี้มากขึ้นในทุกวันเทอญ ขอเจริญพร
