ทำเพื่อตัวเองก็อยู่ได้แค่สิ้นลม แต่ทำเพื่อสังคมแม้สิ้นลมก็ยังอยู่: ห้องพยาบาลผู้ต้องขัง
เจริญพรญาติโยมผู้อ่านทุกท่าน จุดไฟในใจคนฉบับนี้อาตมาจะถือโอกาสรายงานความคืบหน้าของโครงการสำคัญที่ทางวัดไผ่ล้อมได้มีส่วนร่วมกับทางราชการในการส่งเสริมคุณภาพชีวิตของผู้ต้องขังในเรือนจำให้ได้รับคุณภาพชีวิตที่เหมาะสมเหมาะควร อันจะเป็นประโยชน์ทั้งแก่ผู้ต้องขังและแก่ราชการ
เมื่อหลายฉบับก่อนอาตมาได้กล่าวถึงโครงการสร้างห้องพยาบาลสำหรับผู้ต้องขังจังหวัดนครปฐม โดยมีเตียงผู้ป่วยและอุปกรณ์ทางการแพทย์พื้นฐานที่เพียงพอ เพื่อสวัสดิภาพของผู้ต้องขัง เนื่องจากในทัณฑสถาน คือ เรือนจำนครปฐมนั้น มีเพียงห้องพยาบาลที่ให้การรักษาพยาบาลเป็นการทั่วไป แต่หากต้องรักษาอาการที่เกินกว่าที่ห้องพยาบาลเรือนจำจะรับได้นั้น จะต้องส่งตัวไปยังโรงพยาบาลประจำจังหวัด คือ โรงพยาบาลนครปฐม
ปัญหาที่เกิด คือ บางคนต้องนอนพักฟื้นในโรงพยาบาล ซึ่งก็ต้องนอนร่วมกับผู้ป่วยทั่วไป สิ่งที่แตกต่างออกไปคือคนไข้ที่เป็นผู้ต้องขังนั้นจะมีพันธนาการ จำพวกโซ่ตรวนติดตัวอยู่ ซึ่งการมีเครื่องพันธนาการเหล่านี้ แค่เป็นนักโทษปกติก็ไม่น่าพิสมัยแล้ว ลำบากร่างกาย จะเดินจะเหินก็ยากเต็มที นี่ยิ่งต้องนอนป่วย แล้วต้องนอนไปกับเครื่องพันธนาการ ทุกข์กายจากโรคภัยก็หนักหนาแล้ว ยังจะต้องทุกข์ซ้ำซ้อนด้วยเครื่องพันธนาการติดร่างกาย เป็นเรื่องที่อาตมาเห็นว่าเป็นความทุกข์อย่างยิ่ง แม้เขาจะเป็นผู้ต้องขัง รับโทษทางอาญา แต่เขาเหล่านั้นก็ควรได้รับสิทธิที่เหมาะควร
ผู้ต้องขังนั้น คือผู้ที่ถูกจำกัดสิทธิบางประการ ถูกแยกออกจากสังคมโดยรวมด้วยผลของกฎหมาย จากการต้องข้อกล่าวหาว่าได้กระทำความผิด ต้องอยู่ภายใต้กำแพงสูง อยู่ในกฎระเบียบอันเคร่งครัด หรือบางครั้งก็มีเครื่องพันธนาการ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าคนเหล่านั้นเป็นผู้ที่ใจทมิฬหินชาติจนมิอาจฟื้นฟูตนเองให้กลับคืนสู่สังคมได้ บางคนอาจจะไม่ใช่ผู้ที่มีจิตใจโหดร้ายโดยกำเนิด ฉะนั้น พวกเขาไม่ใช่ผู้ที่จะต้องถูกจำกัดสิทธิพื้นฐานแห่งความเป็นมนุษย์ไป ก็คือสิทธิที่จะได้รับปัจจัยสี่ อาหาร เครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค ซึ่งก็รวมถึงการรักษาพยาบาล เราจะเห็นได้ว่าในการราชทัณฑ์สมัยใหม่ ทางราชการก็พยายามจัดสวัสดิการ สิทธิต่าง ๆ อย่างเหมาะสมเหมาะควรแก่ความเป็นมนุษย์ เพราะสวัสดิการที่ดี ปัจจัยสี่ที่เพียงพอ ย่อมช่วยให้พวกเขามีกำลังจะพัฒนาตนเอง สามารถกลับคืนเป็นคนดีในสังคมได้อีกครั้ง
เหตุนี้ อาตมาจึงร่วมกับเรือนจำกลางจังหวัดนครปฐม และโรงพยาบาลนครปฐม ร่วมกันจัดสร้างห้องพยาบาลสำหรับผู้ต้องขัง ณ โรงพยาบาลนครปฐม ซึ่งก็เรียกได้ว่า ใกล้หมอ ภายในมีเครื่องมือแพทย์ระดับเดียวกับโรงพยาบาล มีระบบรักษาความปลอดภัยอย่างดี แยกส่วนต่างหากจากพื้นที่ปกติ ซึ่งจะช่วยอำนวยความสะดวกทั้งแกผู้ต้องขัง เจ้าพนักงานราชทัณฑ์ แพทย์และพยาบาลที่ปฏิบัติหน้าที่ในส่วนนี้ ถือเป็นการส่งเสริมคุณภาพชีวิตอีกประการหนึ่ง
ห้องพยาบาลแห่งนี้ จัดสร้างขึ้นด้วยปัจจัยจิตศรัทธาสาธุชน จำนวนนับแล้วประมาณหนึ่งล้านห้าแสนบาท ปัจจัยเหล่านี้ก็ได้มาจากการบูชาวัตถุมงคลของทางวัด และการลงนะหน้าทอง ขอให้ได้ทราบว่าปัจจัยที่ท่านนำมาเช่าบูชาวัตถุมงคลก็ดี หรือมาทำพิธีลงนะหน้าทองกับอาตมาก็ดี ปัจจัยเหล่านี้ บัดนี้ได้แปลงเป็นห้องพยาบาลพร้อมกับเครื่องมือทางการแพทย์ ก็ถือได้ว่าทุกท่านได้ทำมหากุศลครั้งใหญ่ ยิ่งได้ทำกับผู้ที่สังคมมองในแง่ลบ ผู้ที่หลายคนไม่คิดจะหยิบยื่นสิ่งที่ดีให้ เหล่านี้ก็ยิ่งเป็นบุญ อาตมาก็ถือว่าตัวอาตมาและวัดเป็นสะพานบุญให้ท่านได้บรรลุบุญที่ปรารถนาไว้ และอาตมาจะระลึกเสมอว่า เราทุกคนได้ทำบุญร่วมกัน ได้นำพลังศรัทธามาแปรเปลี่ยนเป็นพลังเพื่อสาธารณกุศล สาธารณประโยชน์ เป็นประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์ และแก่ราชการแผ่นดิน
อาตมาไม่เคยไปเรี่ยไรนะ เวลาจะทำงานใหญ่แบบนี้ ตั้งแต่สมัยพระเดชพระคุณหลวงพ่อพูลแล้ว อาตมาไม่ไปเรี่ยไร หลวงพ่อพูลท่านก็ไม่ให้ทำ ไม่ชอบอะไรแบบนี้ แต่หลวงพ่อพูลท่านก็ทำงานใหญ่ ทำการสาธารณกุศลต่าง ๆ ได้ด้วยปัจจัยจากจิตศรัทธาของสาธุชนล้วน ๆ และในเมื่อสาธุชนทั้งหลานนั้น จะเรียกได้ว่าเขาได้วางใจให้สะพานบุญนี้นำพาสาธุชนไปสู่บุญ เรา ก็คืออาตมา พระในวัด วัด ศิษย์วัด ในฐานะสะพานบุญ ก็จะต้องทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด ให้สมแก่เงินที่ทุกคนได้จบถวายไว้ในพระบวรพุทธศาสนา แปรเปลี่ยนเป็นสิ่งดีงามต่อไป
ทำเพื่อตัวเองก็อยู่ได้แค่สิ้นลม แต่ทำเพื่อสังคมแม้สิ้นลมก็ยังอยู่ เราทำอะไรสักอย่างแม้จะใหญ่โตเพียงใด แต่หากคิดแค่ว่าทำเพื่อตนเองอย่างเดียว พอเราตายไปเราก็ไม่ได้รับรู้ถึงสิ่งที่เราทำแล้ว และก็จะถูกลืมไปจากความทรงจำของผู้อื่น แต่หากเราทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่เป็นประโยชน์แก่สังคมแล้ว เราเองเราตายไปก็คงไม่รู้หรอก แต่สิ่งที่เราทำ เราสร้างไว้มันจะยังไม่ตาย มันยังอยู่ในความทรงจำของผู้คน ยังเป็นประโยชน์ต่อผู้คนไปอีกตราบนานเท่านาน ห้องพยาบาลสำหรับผู้ต้องขังนี้ ก็นับได้ว่าแม้อาตมาจะตายไป ญาติโยมสาธุชนเจ้าของปัจจัยทั้งหลายที่มาประกอบรวมกันเป็นเงินทุนจัดสร้างห้องพยาบาลแห่งนี้จะตายไปแล้ว แต่สถานที่นี้ก็น่าจะยังคงเป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นต่อไปในอนาคต และนั่นก็คือความภูมิใจของพวกเราทุกคน ขอเจริญพร
